Piosenka "Sandały"

1. Gdy uczniów swych posyłał Pan, by nieśli wieść radosną,   e D C e
Żegnając ich dał swoją moc i mówił tak z miłością.   e D C e

Ref.: Nie, nie, nie, nie warto na drogę tę sandałów i płaszcza zabierać.   D G C D e
Nie, nie, nie, nie trzeba nam srebra brać, o dach nad głową zabiegać.   DG C D e

2. Nowinę tę głosili więc po czterech stronach świata.   e D C e
Bogaci tak, nie mając nic, bo miłość jest tak bogata.   e D C e

3. Gdy ukończyli żniwo swe w ostatnią drogę ruszali.  e D C e
Patrzyli w niebo na Ojca dom i tak z ufnością wołali:   e D C e