Wyrzutnia dla rakiet wodnych

Koralik zaworu samochodowego jest obrabiany maszynowo, aż dopasuje się do kawałka węża ogrodowego. Zawór jest wciskany tak głęboko w wąż, że wystaje tylko metalowa część, a zawór jest teraz zabezpieczony w wężu za pomocą dwóch opasek zaciskowych. Drugi koniec węża jest wsuwany do złączki węża Gardena i zabezpieczany. Przewód jest teraz przymocowany do szyjki złącza węża za pomocą opaski kablowej po lewej i prawej stronie. Powinien on mieć kilka metrów długości.

W górnej części drewnianej, metalowej lub plastikowej obudowy należy wywiercić otwór o rozmiarze odpowiadającym dolnej części złącza węża Gardena. Dolna część złączki (jasnoszara na zdjęciu) musi ściśle przylegać do otworu, nie utrudniając ruchu górnej części. Po lewej i prawej stronie otworu wywiercone są dwa mniejsze otwory do przeprowadzenia przewodu.

Z boku obudowy znajduje się otwór, przez który można wyprowadzić linkę i wprowadzić wąż pompki rowerowej. Ponadto wewnątrz obudowy umieszczony jest pręt, który odchyla linkę

Przewód jest teraz przewlekany przez dwa mniejsze otwory, a moduł złącza węża jest wkładany do otworu i mocno dociskany. Przydatne okazało się nie przyklejanie tego modułu, aby zawsze można go było wyjąć w celu naprawy.

Ostatnim krokiem jest przymocowanie wsporników do obudowy, aby wyrzutnia mogła być przymocowana do podłoża za pomocą kołków namiotowych i nie przewróciła się. Użyłem do tego metalowych wsporników ze starego urządzenia. Ta konstrukcja nie wygra żadnych nagród za piękno, ale spełnia pożądany cel ;)

Teraz rampa do wodowania jest gotowa i można ją przetestować na sucho: po przymocowaniu jej do podłoża za pomocą kołków namiotowych, a następnie pociągnięciu za linkę, zawór Gardena powinien się otworzyć.

Aby wystrzelić rakietę, należy umieścić i zabezpieczyć platformę startową w odpowiednim miejscu. Pompka rowerowa jest podłączana do zaworu samochodowego, a rakieta jest napełniana wodą do jednej trzeciej objętości butelki. Butelka jest następnie umieszczana na platformie startowej szybkim ruchem, w miarę możliwości bez utraty wody.

Butlę można teraz napełnić ciśnieniem za pomocą pompki. W przypadku nieuszkodzonych butelek możliwe jest uzyskanie ciśnienia 4 barów, zdarzało mi się również używać rakiet z ciśnieniem 5 barów, ale to, podobnie jak cała obsługa wyrzutni i rakiety, odbywa się na własne ryzyko.

Teraz nadszedł wielki moment i właściciel rakiety może wystrzelić rakietę za pomocą mocnego pociągnięcia za sznurek. Należy teraz obserwować lot rakiety i w razie potrzeby unikać jej lądowania. Ponieważ rakieta nie posiada spadochronu, zaleca się mieć przy sobie taśmę klejącą, aby naprawić wszelkie uszkodzenia powstałe podczas lądowania na miejscu, tak aby następny start mógł rozpocząć się od razu!

Miłej zabawy!